Καταραμένε Έλληνα,
Όπου να γυρίσω τη σκέψη μου, όπου και
να στρέψω τη ψυχή μου, μπροστά μου σε βρίσκω. Τέχνη
λαχταρώ, ποίηση, θέατρο, αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά
μου, πρώτος κι αξεπέραστος. Επιστήμη αναζητώ,
μαθηματικά, φιλοσοφία, ιατρική, κορυφαίος και
ανυπέρβλητος. Για δημοκρατία διψώ, ισονομία και
ισοπολιτεία, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι
ανεπισκίαστος. Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη γνώση.
Γιατί να σ' αγγίξω; Για να αισθανθώ πόσο μικρός
είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός; Γιατί δεν μ'
αφήνεις στη δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου
Friedrich
von Schiller
|