|
 |
«Η αδιάλειπτη επίδραση του Παρμενίδη στην εξέλιξη
της ευρωπαϊκής φιλοσοφίας έγκειται στην για
πρώτη φορά ανάπτυξη από αυτόν της έννοιας του "Εἶναι".
Θεωρώντας "κριτήριον τόν λόγον, τάς τε
αἰσθήσεις μή ἀκριβεῖς ὑπάρχειν", ότι
κριτήριο είναι η λογική και ότι οι αισθήσεις
είναι ανακριβείς και προϋποθέτοντας ότι η
λογική, ανεξάρτητα από τη εμπειρική γνώση, είναι
εκείνη που μπορεί να συλλάβει την ουσία των
πραγμάτων, ο Παρμενίδης θα απορρίψει ως απατηλό
ολόκληρο τον αισθητό κόσμο και θα θεωρήσει μόνο
υπαρκτό το "εἶναι", που αναγνωρίζεται από
τον "λόγον" και ταυτίζεται με αυτόν: "Τό
γάρ αὐτό νοεῖν ἐστίν τε καί εἶναι", γιατί
είναι το ίδιο το να είναι και να το εννοείς.
Ό,τι "είναι" είναι διανοητό· και μόνο
ό,τι είναι διανοητό υπάρχει.
Ο Παρμενίδης θα είναι ο
πρώτο ς
Έλληνας που θα κατευθύνει την ευρωπαϊκή διανόηση
προς την οδό της αφηρημένης σκέψης,
αποξενώνοντάς την από τα εμπειρικά
δεδομένα...Από αυτόν τίθεται το πρωταρχικό
ερώτημα περί του "Είναι", πάνω στο οποίο θα
θεμελιωθεί η Μεταφυσική και, από τον 17ο
αι., η Οντολογία».
Κ.Ι. Βαμβακάς
|
