|
 |
Πληροφορούμενος
κανείς για τη λειτουργία και τη μακροβιότητα, την εμβέλεια και την
ακτινοβολία, το κύρος και το εύρος αποδοχής των μαντείων,
αντιλαμβάνεται πως τα κέντρα αυτά έφτασαν να συναπαρτίζουν ένα άτυπο
δίκτυο ιερών τόπων, ένα χαλαρό (συγκρινόμενο με ό, τι μάθαμε να
εννοούμε ως θρησκεία) σύνολο, το οποίο επέδρασε καταλυτικά στη
διαμόρφωση της ευρύτερης, υπερτοπικής συνείδησης ενότητας, της
κοινότητας ιδεών και ψυχικών στάσεων και τάσεων που έδιναν
περιεχόμενο στον (καταπονημένο και τα μάλα δυσφημισμένο έκτοτε) όρο
ελληνικότητα.
Από την άποψη αυτή - τόσο σημαντική όσο ακούγεται - θα ήταν
δύσκολο θα μηδενίσει κάποιος, ακόμη και ο πιο δύσπιστος, τον ρόλο
του μαντείου των Δελφών. Αυτός είναι ο κυριότερος από τους λόγους
που το αφιέρωμα αυτό στέκεται εμφατικά στο αινιγματικό όσο και
αποκαλυπτικό πρόσωπο του Απόλλωνα. H μορφή του, που μοιάζει
να κατάγεται απ' το καθένα κι απ' όλα μαζί τα σημεία του λατρευτικού
ορίζοντα, καταλαμβάνει θέση κεντρική στο μαντικο-μαγικο-θρησκευτικό
σύμπαν των Ελλήνων.
|
 |
