Εμμανουήλ Γ. Τζεκάκη
Καθηγητή Αριστοτελείου Πανεπιστημίουν θεσσαλονίκης
Η ΑΠΛΟΤΗΤΑ και το μεγαλείο αποτελούν τη συνοπτικότερη ίσως
περιγραφή των χαρακτηριστικών των μνημείων του αρχαίου
ελληνικού κόσμου. Και το θέατρο αποτελεί το μνημείο εκείνο στο
οποίο τα δύο αυτά χαρακτηριστικά συνδυάζονται με τον καλύτερο
τρόπο.
Η αλήθεια αυτή δεν οφείλεται μόνο στην απλότητα της μορφής του,
σε σύγκριση με άλλα, αναγκαστικά ίσως συνθετότερα μνημεία.
Οφείλεται περισσότερο στην απλότητα της λειτουργίας του.
Οφείλεται στο διαχρονικό χαρακτήρα αυτής της λειτουργίας που
επιτρέπει την αξιοποίηση τους χιλιάδες χρόνια μετά τη
δημιουργία τους. Οφείλεται τέλος στην αντοχή της άποψης των
δημιουργών τους, που ανταπεξέρχεται στις σύγχρονες απαιτήσεις
τόσο της χρήσης των ίδιων των μνημείων σήμερα όσο και του
σχεδιασμού νέων. Και η αντοχή αυτή αναδεικνύει το μεγαλείο.
Γι’ αυτό η ανανέωση της γνωριμίας μας με το αρχαίο θέατρο, σαν
θεατές, σαν επισκέπτες, σαν επιστήμονες, σαν σχεδιαστές νέων
θεάτρων, είναι αναγκαία και πρέπει να είναι συνεχής.
Τρία στοιχεία συνθέτουν το αρχαίο ελληνικό θέατρο, η ορχήστρα,
το κοίλο και η σκηνή.
Ο κύκλος της ορχήστρας αποτελεί τον πυρήνα της μορφής του
αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Είτε πρόκειται για κύκλο χορευτών,
είτε πρόκειται για κύκλο χορωδών, ένα είναι βέβαιο. Ο κύκλος
αποτελεί το βέλτιστο σχήμα για να μπορεί να βλέπει και να
ακούει άνετα ένας μεγαλύτερος αριθμός θεατών. Ακόμη
περισσότερο ο κύκλος αποτελεί το φυσικό σχήμα που δημιουργείται
και σήμερα γύρω από έναν ομιλητή...(Λήψη
ολόκληρου του αρχείου)
