Η ελληνιστική φυσική φιλοσοφία
oμώνυμο
κεφάλαιο στο έργο του
David C.
Lindberg
«ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ»
Ο
θάνατος του Αριστοτέλη το 322 π.Χ. συμπίπτει σχεδόν με το τέλος
της στρατιωτικής εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου (334-323
π.Χ.), η οποία δημιούργησε μια εκτεταμένη ελληνική αυτοκρατορία
και οδήγησε στην εξαφάνιση των αυτόνομων ελληνικών
πόλεων-κρατών. Ο Αλέξανδρος μεγάλωσε υπερβολικά την ελληνική
επικράτεια, μεταφέροντας την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό
πολιτισμό ως τη Βακτρία (σημερινή περιοχή του Αφγανιστάν) και
τον Ινδό ποταμό προς τα ανατολικά, και ως την Αίγυπτο προς τα
νότια (βλ. Χάρτη 2). Όμως ο Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του
δέχθηκαν και αυτοί την επίδραση των κατακτημένων λαών το
αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία μιας σύνθεσης ελληνικών και ξένων
στοιχείων, η οποία χαρακτηρίζεται συνήθως με το επίθετο
«ελληνιστικός». Αν και τα ελληνικά στοιχεία παρέμειναν
συντριπτικά κυρίαρχα, οι ιστορικοί που εισήγαγαν τον όρο θέλησαν
να διακρίνουν την ελληνιστική περίοδο από αυτό που θεωρούσαν ως
αμιγή ελληνικό πολιτισμό της παλαιότερης εποχής. Η φράση
«ελληνιστική φυσική φιλοσοφία» σημαίνει, επομένως, τις
αντιλήψεις που είχαν σχετικά με τη φύση οι ειδικοί, αλλά και το
καλλιεργημένο κοινό, σε όλη αυτή την ελληνική επικράτεια.
Βραχυπρόθεσμα, το κέντρο βάρους παρέμεινε στις παραδοσιακές
ελληνικές περιοχές· μακροπρόθεσμα, μετακινήθηκε προς τα νότια,
στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, και προς τα δυτικά, στη Ρώμη...
