ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΕΔΕΛΕΙΑ
Ο ΚΥΚΕΩΝ ΣΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΗΤΑΝ ΨΥΧΟΔΗΛΩΤΙΚΟ;
Γιώργος
Οικονομόπουλος
ψυχίατρος,
συγγραφέας, εκ των ιδρυτών της αντι-απαγορευτικής
κίνησης Ρ.Α.Κ
(Ριζοσπαστική Αντιαπαγορευτική Κίνηση),
και δημιουργός
από το 2004 του ΕΛΕΥ.ΣΥΝ.Α. (Ελευθεριακός Σύνδεσμος
Απεξάρτησης).
«Είχε
δύσει ο Ήλιος, όταν ο Αρχίλαος μπήκε στο Ναό, μαζί με
τους άλλους μυηούμενους στα Μεγάλα Μυστήρια της Δήμητρας
– στην Ελευσίνα. Είχε προηγηθεί ολιγοήμερη νηστεία και
«ακούσματα» – διδαχή, από μυστικές φωνές. Αυτές
ακούγονταν μέσα από τους τοίχους μιας μικρής υπόγειας
αυλής που περίμεναν, πριν μπουν στο Ναό. Είχαν ακούσει
να τους προκαλούν να σκεφτούν πάνω στην αλήθεια, ότι η
Περσεφόνη ήταν μέσα σε κάθε άνθρωπο. Κι ότι καθένας μας,
στην αναζήτηση της ομορφιάς – κόβοντας λουλούδια –
σχετίζεται και με το «Νάρκισσο» – την νάρκωση της
Συνείδησης και τότε κατέρχεται στον Άδη.*
ο Αρχίλαος, σκέφτηκε
ότι ηχητικά Α-Δ-Ι-Σ ήταν αλλαγμένο Δ-Ι-Α-Σ και ότι
«πάνω» και «κάτω» κόσμος είναι απλά μια αλλαγή θέσης.
Σκέφτηκε ότι, Φερσε-Φόνη, ήταν αυτή που «έφερνε» και
«έπαιρνε» – «φόνευε». Θυμήθηκε τη φράση: «Φερσεφόνια!
Φέρεις γαρ αεί και πάντα φονεύεις». Εύρεση και Χάσιμο,
παρουσία και απουσία, ξύπνιος και κοιμισμένος, ζωντανός
και πεθαμένος! Ο Αρχίλαος την έψαχνε με τον εαυτό του
και είχε γνωρίσει ανθρώπους, που έχοντας μυηθεί στα
Μεγάλα Μυστήρια, είχαν αλλάξει τη ζωή τους και σαν να μη
φοβούνταν πια το Θάνατο!
Είχε περάσει περίπου
μισός χρόνος που θα είχε «καθαρθεί» στον καταρράκτη του
Ιλισού, στα Μικρά Μυστήρια τα «εν Αγραίς». Ήταν
αποφασισμένος να γίνει «επόπτης», να δει τα «Ιερά», να
ανεβάσει την Περσεφόνη από τον Άδη! Ήταν μαθητευόμενος
λιθοξόος-γλύπτης και ήθελε να λαξεύσει και τα μάρμαρα
της ψυχής του…Προχωρούσαν τώρα σε σκοτεινούς διαδρόμους,
που φωτίζονταν από αραιούς δαυλούς. Πριν μπουν στο Ναό
είχαν πιει τον «κυκεώνα» – ένα κριθαρόζουμο με βληχώνα
και τώρα ένοιωθε κάτι σαν ίλιγγο, ενώ τον διαπερνούσαν
ρίγη.
Κρύος ιδρώτας τον
έλουσε και άρχισε να βλέπει, αχνές αρχικά και πιο
λαμπερές στη συνέχεια, οπτασίες. Ακούγονταν ύμνοι και
ένοιωσε σαν να βγαίνει από το κορμί του και να ταξιδεύει
στον ουρανό! Βρέθηκε ανάμεσα στους Θεούς και τις Νύμφες
και τους Ημίθεους. Και ξαφνικά γκρεμίστηκε σε ένα μαύρο
βάραθρο, με την τρομακτική μορφή της γοργόνας Μέδουσας
να τον καταδιώκει…»
Σ’ αυτό το σημείο, το κείμενο διακόπτεται, πιθανόν από
τήρηση του άρρητου των μυστηρίων και μένει σ’ όλους μας
να πιθανολογήσουμε για το περιεχόμενο, το σκοπό και τ’
αποτελέσματα της εμπειρίας της Ελευσίνιας Τελετής.
Στα «Μεγάλα Μυστήρια», όπως λέγονταν τα Ελευσίνια,
αφιερωμένα στη Δήμητρα και στην επάνοδο της κόρης της
Περσεφόνης από τον Άδη, οι μυηούμενοι εγίνοντο
«επόπτες». Έβλεπαν δηλαδή την σύνολη πραγματικότητα, που
περιλάμβανε τον ερχομό, τη φυγή και την επιστροφή.
Ερχόντουσαν σε επικοινωνία με τον σκοτεινό κόσμο του
Ασυνείδητου, για να μάθουν το ταξίδι του εαυτού τους,
στις περιοχές της Αθανασίας και να επιστρέψουν
ισχυρότεροι – όπως η Περσεφόνη με το γιο της τον «Βριμό»!
Το περιεχόμενο της εμπειρίας και τα «δρώμενα» ήταν
«άρρητα». Δεν λεγόντουσαν και κρατιόντουσαν σαν «ιερό
μυστικό». Το σίγουρο είναι ότι υπήρχε μια εκστατική
εμπειρία, που μεταμόρφωνε την αντίληψη των μυηούμενων
για τη ζωή και τον θάνατο. Σε όλα τα αρχαία μυστήρια,
αυτό που επιδιωκόταν ήταν το ΒΙΩΜΑ των παραδόσεων ή της
κοσμοαντίληψης της κάθε εθνικής θρησκείας. Οι μύστες
είχαν δει! Είχαν γίνει ΕΠΟΠΤΕΣ! Είχαν γνωρίσει
«από πρώτο χέρι» τις «άλλες» πραγματικότητες και είχαν
ανακαλύψει τη θέση τους ανάμεσα στους «δαίμονες» και
τους «Αγγέλους» του θρησκευτικού τους Σύμπαντος. Στην
Ελευσίνα, έβλεπαν μορφές, που ο Πλάτωνας στο Φαίδρο,
αποκαλεί «φάσματα» ενώ ο Σώπατρος μας αναφέρει ότι
έβλεπαν την άνοδο της Περσεφόνης μέσα σε φως με το μικρό
γιο της τον Βριμό. Αυτές οι εμπειρίες της αλλαγής των
αισθήσεων και της συνείδησης και του ταξιδιού στις
«άλλες» πραγματικότητες, ερμηνεύονται από τη χρήση του
Κυκεώνα, εφόσον περιείχε ψυχότροπα συστατικά.
Τα ψυχότροπα φυτά, χρησιμοποιήθηκαν χιλιάδες χρόνια
τώρα, για τη δημιουργία «πνευματικών» ή «αλλοκοσμικών»
εμπειριών. Η «βρώση» και η «πόση» του «σώματος και
αίματος» του Θεού, ήταν ανέκαθεν ο πιο άμεσος τρόπος
μετάδοσης των θεϊκών ιδιοτήτων στους θνητούς. Είναι
χαρακτηριστικό, ότι τα ψυχότροπα μανιτάρια ψιλοκυβίνης,
που χρησιμοποιούν στις τελετές τους οι Ινδιάνοι της
Μεσαμερικής, τα λένε: «Σάρκα των θεών». Υπήρχε πλήθος
ψυχοτρόπων φυτών και συνδυασμών τους με διαφορετικές το
καθένα επιδράσεις: Από απλή ζάλη έως ύπνο και από
διέγερση έως θάνατο. Οι περιγραφές του Διοσκουρίδη για
τις επιδράσεις του λιβανιού αν αναμιχθεί με κρασί και
του Πλίνιου, γι’ αυτές που προκαλεί κυκλάμινο με κρασί
και πικροδάφνη με κρασί, δεν μας αφήνουν αμφιβολία για
τις γνώσεις και τη χρήση ψυχοτρόπων, που μπορεί να
έκαναν οι αρχαίοι σε ειδικές περιπτώσεις, όπως εορτές
και τελετές.
«Σόμα» και Κάνναβη του Σίβα στις Ινδίες, μανιτάρια
παντού, κάκτους Μεσκαλίνης στους Ινδιάνους της Αμερικής,
Νηπενθές στην Οδύσσεια – το πιθανότερο: όπιο, ενώ ο
Υοσκύαμος που αναφέρουν ο Πλίνιος και ο Ξενοφώντας,
συναγωνίζονταν τον Μανδραγόρα και τον Ελλέβορο ή
Μελαμπόδιο, που αναφέρουν ο Θεόφραστος και ο Μένανδρος.
Και φυσικά, στην Ελευσίνα, έχουμε δύο βασικά ψυχότροπα,
που προκαλούν την κάθοδο στον Άδη ή στο Α-συνείδητο. Το
πρώτο είναι στη θεωρία του μύθου και είναι το λουλούδι:
Νάρκισσος, που ναρκώνει και κατεβάζει την Περσεφόνη
στον «κάτω» σκοτεινό κόσμο. Το δεύτερο είναι η πράξη
της μέθεξης: η πόση του Κυκεώνα, που δημιουργεί, όπως
λέει ο Πλούταρχος, «φρίκη και τρόμο και ιδρώτα και
θάμβος» και σε «κατεβάζει» – αυτή τη φορά ξύπνιο – στους
άλλους κόσμους.
Την πιο σοβαρή ένδειξη, για τη φύση του κυκεώνα και των
«ιερών» σαν ψυχοτρόπων ουσιών, μας δίδει η περίπτωση του
Αλκιβιάδη, που αυτός και οι φίλοι του κατηγορήθηκαν για
ιεροσυλία το 415 π.Χ., έχοντας χρησιμοποιήσει τον
κυκεώνα για διασκεδάσεις στα σπίτια τους, όπως αναφέρει
ο Πλούταρχος στο ομώνυμο βιβλίο του.
Οι επιδράσεις των ψυχοτρόπων, που αλλάζουν βαθιά τη
συνείδηση, ανάλογα με το αν είναι αρνητικές ή θετικές,
δίνουν και την ανάλογη ονομασία. Όντας ψυχο-δηλωτικά,
μπορούν ν’ αποκαλύψουν από εφιαλτικά τραυματικά και
φοβικά στοιχεία, μέχρι αισθήματα υπέρτατης έκστασης,
καθαρότητας και σοφίας. Στην πρώτη περίπτωση τα λένε:
Ψυχοδυσληπτικά ή Ψυχοσιομιμητικά και στη δεύτερη
περίπτωση: Ψυχοδιασταλτικά (Mind expanding) και
Ενθεογενή (entheogenic).
Τα Δημητριακά: κριθάρι, στάρι, σίκαλη κ.α. δεν έχουν
ψυχότροπες ιδιότητες. Ένα παράσιτο όμως σε ξενιστή των
Δημητριακών, η Ερισυβώδης Όλυρα, σκληρώτιο του μύκητα
claviceps purpurea, έχει τα βασικά αλκαλοειδή που
περιέχουν Λυσεργικό οξύ. Η Ερισυβώδης Όλυρα της σίκαλης
ονομάστηκε ergot και έγινε αιτία διαταραχών με
«ψευδαισθήσεις» τον μεσαίωνα στην Ευρώπη, μεταξύ αυτών
που έτρωγαν ψωμί χωρίς άλεσμα. Η ερισυβώδης Όλυρα
συνυπάρχει με ένα παρασιτικό αγριόχορτο το Λόλιο ή Ήρα,
ζιζάνιο στα Δημητριακά. Το φάγωμα ψωμιού από Λόλιο,
σύμφωνα με τον Οβίδιο προκαλεί διαταραχές στην όραση,
ενώ ο Πλίνιος αναφέρεις ιλίγγους. Σε μια κωμωδία
αναφέρεται η φράση: «Πρέπει να έχει φάει ψωμί από Λόλιο
για να βλέπει ανύπαρκτα πράγματα». Ο Ψευδο-Διοσκουρίδης
αναφέρει την Ήρα σαν «φυτό της παραφροσύνης».
Το κριθάρι μολύνεται συχνά από τον μύκητα που περιέχει
Λυσεργικό οξύ – τον βασικό πυρήνα του ψυχοδηλωτικού
L.S.D. (Δι-αιθυλ-αμίδη του Λυσεργικού οξέως).
Κριθαρόζουμο με βληχώνα, είχε σαν συστατικά ο κυκεώνας,
μας λέει ο Ομηρικός ύμνος στη Δήμητρα. Κι αμέσως μετά,
κενό στο αρχαίο κείμενο! Και έτσι μας μένει να βγάλουμε
συμπεράσματα από την ερμηνεία των στοιχείων του
μυστηρίου: Κριθαρόζουμο, Ρίγη, Ίλιγγος, Φάσματα,
Αλκιβιάδης, Ιεροσυλία. Κάπου μπορεί να είχε δίκιο ο
Κλήμης ο Αλεξανδρεύς που έγραφε ότι «τα “Ιερά” της
τελετής ήσαν φαγώσιμα». Έτσι, λογικά, θα μπορούσε να τα
μεταφέρει ο Αλκιβιάδης σπίτι του για να «διασκεδάσει» με
τους φίλους του.
Το «κριθαρόζουμο, έχει πολύ μεγάλες πιθανότητες να
περιείχε ψυχοδηλωτικό της ομάδας του Λυσεργικού, όπως το
L.S.D. Αυτού του είδους τα ψυχότροπα υπάρχουν σε διάφορα
φυτά, όπως σε περικοκλάδες και στο φυτό ololiqui που οι
Ινδιάνοι χρησιμοποιούσαν στις τελετές τους. Τα ζιζάνια
των Δημητριακών όπως το Paspalum Distichum λέγονται «Αγρωστίδες»
και φέρουν συνήθως την Ερυσιβώδη Όλυρα με τις ψυχότροπες
επιδράσεις
Οι επιδράσεις αυτών των ψυχοδηλωτικών, προσομοιάζουν με
αυτές της Διαιθυλαμίδης του Λυσεργικού οξέως(L.S.D.):
Ρίγη, τρόμος, ίλιγγος, αισθητηριακές αλλαγές, «φάσματα»,
«Μεταφυσικές» εμπειρίες. Ειδικά οι τελευταίες, είναι
αυτές που χαρακτηρίζουν τις λεγόμενες «ενθεογενείς»
ουσίες, στις οποίες κατατάσσονται οι ψυχεδελικοί
μύκητες. Δεν είναι τυχαίο ότι τη διάδοση της
χρήσης των ψυχεδελικών στη Δύση, τη δεκαετία 1960 την
ακολούθησε αμέσως η αναζήτηση της μυστικιστικής και
εσωτερικής φιλοσοφίας και η διάδοση των αρχαίων
Ανατολικών πνευματικών διδασκαλιών και των σχετικών
μεθόδων πνευματικής ανάπτυξης. Διάφορες μορφές γιόγκα,
Τάντρα, Διαλογισμός δίπλα σε σαμανιστικές τεχνικές, και
μεθόδους αυτογνωσίας από ινδιάνικες έως βουδιστικές,
αποτέλεσαν έναν πολύχρωμο κήπο «μεταφυσικής» αναζήτησης,
που αναπτύχθηκε την εποχή της ψυχεδελικής έκρηξης.
Η αλλαγή συνείδησης, που προκαλείται από τις
ψυχοδηλωτικές ουσίες, αναπτύσσει τη μεταφυσική
αναζήτηση, γιατί αλλάζει σημαντικά την αίσθηση του χώρου
και του χρόνου, την αντίληψη του Εαυτού και του Κόσμου,
την αίσθηση της ζωής και την ίδια την ταυτότητα. Φυσικά,
αυτό δεν σημαίνει ότι όποιος καταναλώσει ψυχοδηλωτικά θα
δει το Θεό μέσα του (εντός-θεός-γεννιέται – ενθεογενές).
Το αποτέλεσμα είναι πάντα εξαρτημένο από τη δόση, το
περιβάλλον και την προετοιμασία. Σε άλλη δόση και με
άλλη σκοπιμότητα, τα ψυχοδηλωτικά – επειδή αυξάνουν την
αισθαντικότητα, μπορούν να οδηγήσουν σε αισθησιακές
διασκεδάσεις – όπως του Αλκιβιάδη ή των σύγχρονων
Μουσικών φεστιβάλ.
Σε άλλη δόση, με κατάλληλη
προετοιμασία και σε κατάλληλο περιβάλλον, όπως στην
Ελευσίνια Τελετή, μετά από 9 ημέρες νηστείας και σχετικά
«ακούσματα», έκαναν τους χρήστες του κυκεώνα «παθείν και
διατεθήναι». «Να παθαίνουν και να μπαίνουν σε μια
κατάσταση» (Αριστοτέλης) ώστε, όπως λέει ο Ψελλός:
«Αυτού παθόντος του νου την έλλαμψιν… αυτοπτήσας τωί νωί»:
«να υφίστανται το φωτισμό στο νου τους ώστε να γίνονται
αυτόπτες» – να βλέπουν τις αλήθειες με τα ίδια τους τα
μάτια.
«Ενήστευσα, έπιον τον κυκεώνα» μας λέγει ο Κλήμης ο
Αλεξανδρεύς, ήταν το βασικό σύνθημα εισόδου στην Μυστική
εμπειρία. Αυτή, ήταν τέτοια ώστε να γράψει ο Πίνδαρος:
«Όλβιος όστις ίδων κειν εις υποχθόν. Οίδε μεν βίου
τελευτάν οίδε δε Διόσδοτον αρχάν» «Ευτυχισμένος εκείνος
που θα δει αυτά που είναι κάτω από την γη! Γιατί γνώρισε
το σκοπό (τέλος) της ζωής του και την από το Δία δοσμένη
αρχή του.»
Πιστεύω, ότι το γεγονός της «ιεροσυλίας» του Αλκιβιάδη
με τη χρήση του κυκεώνα είναι η μεγαλύτερη ένδειξη της
ψυχοτρόπας επίδρασης του Ελευσίνιου ποτού. Οι δε
περιγραφές των εμπειριών, φαίνονται να δικαιώνουν τον
Gordon Wasson, Carl Ruck και Albert Hofmann, έναν
εθνομυκητολόγο, έναν Αρχαιολόγο κι έναν χημικό
αντίστοιχα, που στο βιβλίο τους: «Ο Δρόμος στην Ελευσίνα
– Αποκαλύπτοντας το Μυστικό των Μυστηρίων», καταλήγουν
στο συμπέρασμα ότι ο κυκεώνας ήταν σχετικό με το L.S.D.
ψυχοδηλωτικό, προερχόμενο από την Ερυσιβώδη Όλυρα.
Στόχος της χρήσης του ήταν να υπάρξει Αναγέννηση ή
Ανάσταση της «Περσεφόνης». Αυτό συμβολικά αναφέρεται στο
φωτισμό της Συνείδησης (εποπτεία) αφού θα είχε περάσει
από τις αόρατες περιοχές της πραγματικότητας – τις «κάτω
από τη γη».
Δυστυχώς σήμερα, η έστω και ερευνητική χρήση – με τους
καλύτερους κανόνες προστασίας – των ψυχοδηλωτικών, είναι
αυστηρά απαγορευμένες. Οι ουσίες, που κυκλοφορούν σαν
ψυχοδηλωτικά – τα «τριπάκια», συνήθως δεν είναι καθαρές
ή ελεγμένες ποιοτικά. Έτσι, οι κίνδυνοι χρήσης είναι
πολλαπλάσιοι, από αυτούς που ήταν για χιλιάδες χρόνια
μέχρι πριν τέσσερις δεκαετίες. Σήμερα η ανάσταση της
«Περσεφόνης» με ψυχοδηλωτικά είναι επικίνδυνη και
ιστορικά ανεπίκαιρη. Η Ελευσίνια Τελετή θάφτηκε πριν
δεκαπέντε αιώνες!
* Σύμφωνα με το μύθο,
την Περσεφόνη άρπαξε ο Πλούτωνας, μόλις έκοψε τον
Νάρκισσο. Έκτοτε περνούσε το ένα τρίτο του χρόνου της
στον Άδη και τα δύο τρίτα στον πάνω κόσμο. Στα
Ελευσίνια, η Περσεφόνη ανασταίνεται έχοντας γεννήσει γιο
από τον Πλούτωνα, τον Βριμό. (Ισχυρό)
Βιβλιογραφία
-
Carl
Kerenyi: ΕΛΕΥΣΙΣ Μυστήρια και Λατρεία,
Εκδ. Ιάμβλιχος 1999
-
Luizi Zoja:
DRUGS, ADDICTION AND INITIATION, Daimon 2000
-
G. Wasson, Al. Hofmann, C. Ruck:
THE ROAD TO ELEUSIS, 1978
-
Κ.
Γιουγκ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΟΥ,.
Εκδ. Αρσενίδης
-
Π.
Λεκατσά: ΔΙΟΝΥΣΟΣ, Βιβλ. Σχολής Μωραΐτη
1971
-
Π.
Λεκατσά: ΕΡΩΣ, Εκδ. Δίρφος Αθήνα 1963
-
Γ.
Μαλτέζου: ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ, Αθήνα
1934
-
Ι.
Πασσά: ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ, Εκδ. Εγκυκλοπαίδεια του
ΗΛΙΟΥ
-
Ο
Γιώργος Οικονομόπουλος είναι
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ από :
http://zenithmag.wordpress.com/2011/03/19/%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B1/
